Bij het kijken naar het eerste deel van de serie ´Klassen´ van Human (maandag, NPO 1) trof mij het verschil in de thuissituaties van twee kinderen. Je ziet een lief, goed gebekt meisje uit Amsterdam-Noord. Ze woont bij haar opa en oma, waar ze dol op is. Haar broertje wordt met een mes gestoken, net voor haar verjaardag, waardoor het meisje amper slaapt en doodmoe op haar verjaardag op school komt. Moeder is soms in beeld; samen met oma komt zij mee naar school om het te vertellen. Op een voorlichtingsavond voor het voortgezet onderwijs moeten ouders en kinderen elkaar bevragen over de overstap naar de middelbare school, over hun toekomstdromen toen ze nog jong waren – ‘rijk worden,’ zegt opa -en verwachtingen over hoe de kleindochter het zal doen op de middelbare school – ‘niet veel’. Opa is geen grote prater.
Ook zien we een Turks jongetje. Aandoenlijk doet hij zijn best om beter te worden in taal; ’s avonds tussen negen en tien uur woordjes oefenen op de computer, alleen, want de huisgenoten werken of hebben geen zin. Hij zit trots tussen zijn ouders in bij het tien-minuten-gesprek. De juf laat zijn scores zien die van oranje naar groen zijn gegaan. ‘Hij doet heel erg zijn best en hij is erg vooruit gegaan, ik ben trots op hem,’ zegt juf. Zijn ouders glimmen. Moeder vertelt op de voorlichtingsavond dat ze na de basisschool niet verder mocht leren, ze moest geld verdienen. Het jongetje en zijn ouders hopen dat hij naar havo kan.
Ik besef weer hoe belangrijk het is dat je in een omgeving opgroeit waar ze met je praten, waar boeken zijn, waar je gestimuleerd wordt en verwachtingen zijn!
Net zoals het voor goed onderwijs belangrijk is dat je investeert in de leraar, is het belangrijk voor goed onderwijs dat we investeren in een goede thuissituatie en daar oog voor hebben.
Wilt u hulp bij het opvoeden thuis? Denk ook eens aan videobegeleiding. Laagdrempelig en maatwerk.
